W ostatnich latach jednym z poważniejszych czynników zagrażających ekologicznemu rolnictwu jest niedobór próchnicy w glebach wykorzystywanych pod uprawę roślin rolniczych. Głównym problem jest nieumiejętne nawożenie gleb dużymi dawkami nawozów NPK. Wprowadzenie do gleb nadmiernych dawek nawozów mineralnych, zazwyczaj nieadekwatnych do właściwości gleb powoduje duże zagrożenie dla całego ekosystemu. Między innymi takie oto działania prowadzą do degradacji środowiska przyrodniczego.
Makroelementy + mikroelementy + zapasowe formy P i K + próchnica (badanie dla celów ogrodniczych)
Zakres badania:
- pH gleby w H2O (odczyn gleby),
- Azot mineralny(N-NO3, N-NH4),
- Makroelementy (fosfor, potas, wapń, magnez, siarka, sód),
- Mikroelementy (bor, miedź, żelazo, mangan, cynk),
- Zapasowe, potencjalnie dostępne formy fosforu i potasu: autorska metoda Agro Smart Lab, która umożliwia określenie puli zapasowych, potencjalnie dostępnych form mineralnych tych pierwiastków. Dzięki zastosowaniu specjalnych mikroorganizmów, mogą być one udostępnione roślinom.
Zawartość próchnicy
Wiedza na temat zawartości pierwiastków dostępnych dla roślin w glebie jest kluczowym elementem w celu uzyskania zadowalających plonów. Zarówno pod względem jakościowym i ilościowym. Optymalne zawartości składników odżywczych są niezbędne do prawidłowego rozwoju roślin. Zarówno ich niedobór jak i nadmiar może wpłynąć negatywnie na uprawiane rośliny. Uregulowany odczyn gleby wpływa na zdolność roślin do pobierania pierwiastków z gleby. A to w efekcie zwiększa skuteczność stosowanych nawozów i przyczynia się do podniesienia jakości gleby.
Korzyści z badania gleby na zawartość mikroelementów
Ich niedobór może powodować wiele negatywnych skutków – zaburza wzrost i rozwój rośliny, prowadzi do pojawiania się chorób fizjologicznych. Mikroelementy wpływają m.in. na prawidłowe pobieranie makroelementów z gleb, wygląd, kondycję oraz zdrowotność roślin. Określenie ich zawartości w glebie pozwoli stwierdzić czy zasobność mikroelementów jest wystarczająca, aby zapewnić roślinie odpowiednie warunki do rozwoju.
Korzyści z badania zapasowych, potencjalnie dostępnych form fosforu i potasu
Nadmiary potasu, a szczególnie fosforu, których roślina nie pobrała wraz z plonem mogą kumulować się latami w mineralnych formach zapasowych, które niestety nie są dostępne dla roślin. Dzięki informacji o zawartości tych form w glebie można wykorzystać specjalne mikroorganizmy do uwolnienia fosforu i potasu dla roślin. Tym oto sposobem można ograniczyć nawożenie niepożądanymi składnikami.
W przypadku fosforu, mowa tu o średnio i trudno rozpuszczalnych fosforanach, które tworzą się w naturalnym procesie uwsteczniania jonów fosforanowych. Proces ten powoduje obniżenie dostępnej ilości fosforu i odłożenie go w mineralnych zapasach, które przy udziale odpowiednich szczepów bakterii rozpuszczających fosforany (tzw. PSB) mogą zostać udostępnione roślinie.
W przypadku potasu, mowa tu głównie o bakteriach posiadających zdolność do rozpuszczania minerałów z grupy krzemianów i glinokrzemianów posiadających w swoim składnie potas (np. ortoklaz, biotyt, muskowit) lub zawierających potas uwięziony w przestrzeniach międzywarstwowych niektórych minerałów takich jak illit. Minerały te są nośnikami potasu, który może być wykorzystany przez rośliny w bardzo niewielkim stopniu.
Korzyści z badania zawartości próchnicy w glebie
Dzięki informacji o zawartości próchnicy można dowiedzieć się jaka zawartość azotu będzie udostępniona z substancji organicznych w wyniku procesu mineralizacji. Pozwoli to na ograniczenie nawożeniem azotem.
Próchnica glebowa to naturalna mieszanina, bogata w liczne związki organiczne. Ta powstaje w wyniku biologicznego rozkładu resztek organicznych pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Próchnicę można nazwać „naturalnym nawozem”. Decyduje ona o żyzności gleby, jej obecność wpływa pozytywnie na właściwą gospodarkę wodną oraz sprzyja tworzeniu się gruzełkowatej struktury podłoża. Za pomocą tym właściwościom optymalizuje się napowietrzenie gleby. Zawarte w próchnicy mikroorganizmy ograniczają rozwój niebezpiecznych drobnoustrojów glebowych, dzięki czemu rośliny są mniej podatne na infekcje chorobotwórcze. Dzięki swojemu ciemnemu zabarwieniu, próchnica doprowadza do bardziej intensywnego pochłaniania promieni słonecznych, co poprawia właściwości cieplne gleby. Reasumując, im więcej próchnicy w glebie tym szybciej nagrzewa się ona wiosną, co wydłuża okres wegetacji. Warto zatem zbadać zawartość próchnicy na własnym polu.
Jak sporządzić próbkę ogólną według wytycznych
W opinii Mirosława Maziarki z firmy Agro Smart LAB próbkę należy pobrać 10-20 próbek pierwotnych (pojedynczych) równomiernie z powierzchni działki, poruszając się zygzakiem. Pojedyncze próbki z jednej działki mają reprezentować próbkę ogólną o wadze do 1 kg.
Próbka ogólna (uśredniona) powinna reprezentować obszar terenu o zbliżonych warunkach przyrodniczych (typ, rodzaj i gatunek gleby). Powierzchnia terenu przypadająca na próbę ogólną przy wyrównanej pod względem glebowym powierzchni i zbliżonym ukształtowaniu terenu powinna wynosić do 4 ha. Próbki pierwotne pobiera się laską glebową z wierzchniej warstwy gleby do głębokości 20 cm.
Przy indywidualnym systemie pobierania próbek dopuszcza się również pobieranie ich za pomocą innych narzędzi np. szpadla. W takim, przypadku należy odkroić szpadlem z głębokości do 20 cm pionowy płat gleby grubości 0,5 cm. Glebę z części środkowej szpadla wsypać do pudełka lub foliowego woreczka.
Próbek nie należy pobierać:
- na obrzeżach pola do 5 m,
- w miejscach po stogach i kopcach,
- w rowach, bruzdach, kretowiskach i żwirowiskach,
- z zagłębień i ostrych wzniesień terenu (w razie potrzeby z tych miejsc pobrać dodatkowe próby),
- bezpośrednio po zastosowaniu nawozów mineralnych (do 3 tyg. od zastosowania),
- po nawożeniu organicznym,
- w okresach nadmiernej suszy lub obfitych opadów.
Źródło: Agro Smart Lab
Czytaj również:
