W Instytucie Ogrodnictwa – Państwowym Instytucie Badawczym w Skierniewicach prowadzona jest z dużymi sukcesami hodowla twórcza nowych odmian ogórka polowego. Jedną z najnowszych propozycji jest Gaja F1 (SKW 1916) – odmiana wyhodowana w Pracowni Genetyki i Hodowli Roślin Warzywnych i wpisana do księgi ochrony wyłącznego prawa w roku 2021.
Gaja F1 to odmiana wczesna, bardzo plenna i stabilna w plonowaniu. Wykształca owoce krótkie do średniej długości, bardzo kształtne. Polecana do kwaszenia, konserwowania i na małosolne.
Owoce
Owoce odmiany Gaja F1 w fazie dojrzałości użytkowej są krótkie do średniej długości; o tępej nasadzie, zakończeniu kielichowym tępym; bardzo kształtne, o stosunku długości do szerokości 2,9:1; skórka jest zielona z krótkimi do średnich kremowymi smugami, średnimi brodawkami; o przekroju poprzecznym kanciastym i średniej zwartej komorze nasiennej.
Owoce nie wykazują tendencji do przerastania na grubość, żółknięcia oraz zniekształceń. Są bardzo smaczne, chrupkie, bez goryczy.
Rośliny
Rośliny odmiany Gaja F1 charakteryzują się ciągłym typem wzrostu, otwartym pokrojem i średnim wigorem oraz wczesnym terminem zakwitania kwiatów żeńskich, które dominują nad kwiatami męskimi.
Odporność na choroby
Gaja F1 posiada kompleksową odporność na choroby: mączniaka rzekomego i prawdziwego, parcha dyniowatych, wirusa mozaiki ogórka oraz kanciastą plamistość.
Przewaga rynkowa
- Największym atutem odmiany Gaja F1 jest wysoki plon wczesny, znacznie przewyższający wiele polskich i zagranicznych odmian ogórka.
- Wdrożenie do produkcji wczesnej i plennej odmiany Gaja F1 ma zasadnicze znaczenie ekonomiczne dla producentów z powodu wyższej ceny za plon wczesny.
- Kolejną zaletą mieszańca jest wysoka jakość i trwałość pozbiorcza owoców oraz bardzo dobra przydatność do kwaszenia, gdyż owoce w przetworach nie miękną i nie wykazują tendencji do tworzenia pustych przestrzeni.
- Odmiana Gaja F1 polecana jest zarówno do tradycyjnej uprawy wielkotowarowej, jak i integrowanej z ograniczoną ochroną chemiczną oraz do uprawy amatorskiej.
Źródło: Materiał prasowy Instytutu Ogrodnictwa – Państwowego Instytutu Badawczego w Skierniewicach
